Bulutların Ardından

Ruhu sancılar içinde kıvranırken

Arkada çalan müziğin ritmine

Kapılan bir çocuk gibi

Ele avuca sığmıyordu

Bugünkü mahzunluğu

Ararken kendini sonra

O ağacın altında

Nefes bile alması mucize eseri

Sığınıyordu limanı aşk olan o sandallara

Gün geliyordu

Fırtınası kitabın sonundan

Başındaki satırlara doğru

Beynindeki isyanlara kilit vuramıyordu

Acıyordu

Kimsesizliğine bir kere daha

Çilesi laf dağını bulan

Yüzündeki et beninden

Gamzesine doğru yayılan

Hatıralardan,

Çıkmaz yol yapan kaderine

İçten içe ağlıyordu

...

Ve ne diyordu

Şarkının birinde

*sarıl bana, beni biraz anlasana.

En çok anlaşılmaya

İhtiyaç duyulan yerden vuruyordu

Bu gökyüzü

Gözyaşlarına

Yağmur yağarken

Saklanılan yerden güneşi sırtlanan

Bir çiçek gibi

Ölüm vuruyordu

Sırtına şimdi

Ruhu sancılar içinde kıvranırken

Yazılan bir iki şiir niyetine

Yaşıyordu nefesi şimdi

Öyle uzun soluklu

Öyle kısa

Ve bulutlu...

12.06.23

*Alıntı