Bulutlu Gözlere Işık Vurmaz

Aşk öksüz kalmış çocuk gibi
Gözleri yaşlı kalbi buruk
Herşeye küs, tek başına
Elini tutacağın günü bekler
Elini tuttuğundaysa birdaha bırakmak istemezsin
Okadar güzel yerlere gidersin ki
Hiçbirşeye değişmezsin o anı
Renksiz gözlerinin rengi
Kalbinin sigortası
Yaralarının merhemi olur
Ve bir gün giderse her şey mahfolur
Tüm bu enkazların altında her gün yok olursun
Gördüklerin acı, hüzün, bıkkınlıktan başka bir şey değildir
Her gün içini acıtır
Ruhun her gün ölüp yeniden dirilir
Gereksiz gördüğün günlerde yaşlanır
Yalnızlıkta boğulursun
Kendini onun yerine koyup
Haline daha da acırsın
Bulutlu gözlere ışık vurmaz
Sensiz bir hayat yaşanmaz
Sana olan aşkım tartışılmaz
Ama genede yaptıkların affedilmez!