Bunu Sakın Unutma

Özgür bir cümledir artık
Sokak lambalarının aydınlığı
Ve korkaklar hep gölgelere saklanır
Yağmurlar geldiğinde

Lodos ertesi resimler geçer
İnsan hikayelerinden
Ertelenmiş düşleri yorgun
Yoksullukları sürgün
İşçi mahallelerinde

İnatçı yalnızlıkların ölümüdür
Mavinin telaşı
Çigan gözlerinde geceyi
Gülüşlerinde sabahı getiren
Bir isim düşer sözlerime

Dağların eskimeyen türküsünü söylüyor
İsyanı körükleyen saatler
Gözyaşların bir şehri öldürdüğü zaman
Sağ yanımdan vuruyor yokluğun
Işıklar söndüğünde

Şimdi
Nefesine dokunan bir türkü bırakıyorum
İhtiyar şehrin sokaklarına
Mavi bir sabaha uyanacak çocuklar
Sen umuda dokunduğunda
Ve gözlerim artık gözlerinde
Bunu sakın unutma