Bunun Adı İhanet

Evi sırtında olunca insanın,
Mutlaka ıslanıyor birşeyleri.
Koyamıyorsun konulması gerekeni, koyulması gerektiği yere.
Bir kamyon dolusu hayali asmak serçe parmağa,
Sorarım sana.
Var mı daha korkuncu ?

Seferi olmak, peşin ödenmiş af demekti.
Bu,
Hayatın kurşun geçirmez yeleğe kavuşması için yeterdi.
Her köy, her kasaba, her şehir
Hatta ve hatta her ülke senindi artık.
Sıcak iklimlerden ilik donduran buzullara kadar.
Herkes sana hoş geldin derdi.

Ama.
Sevgilinin elini tutmak yerine,
Bir ?ama' yı taşımak sefertasında.
Yalnızlığını, hasretle aratıyor insana.
Kambur bir yürekle taşınmak bir yerden başka yere.
Her iki adım arası asmak köprüleri.
Tökezlemek düşmek yüzüstü, kırarak tutunduğu dalları.
Ve ayık olduğunu hatırlamak her düşüşünde.
Sebep, sebep, sebep ...
Her bu kelimeyi duyduğunda kinlenmek kendi kendine.
Ve dünyanın en adi yalancısı olduğunu kabul etmek.
Kandırmak beynini karıncanın hayatına merak sararak.
"Geri dön" tabelalarına bakarak ağlamak.
Ardından bir serap,
Gözyaşlarının üzerinde düşer hüzünlü aksin.
Her yabancı biraz daha yabancılaştırmış seni.
Ve o an fark edersin ki artık sen o değilsin.
Tanımlayamıyorsun sonra, hiç bir lisan yetmiyor ve hiç bir tabip yazmamış
geri dönüşüm reçetesini.
Ceplerine hiç bakma
Sattıkların almaya yetmez sonsuza gömdüklerini.
Ama, en acısı nedir biliyor musun?
Anlamak ,
Dünyanın değil de zamanın yuvarlak olduğunu.
Ve ıslananların çürümeye yüz tuttuğunu.
Çaresizlik oturur koca bir dağ gibi yüreğinin nefes borusuna.
Çığlıklar içinde daha da uzaklaşmak ister ya insan.
Döke saça koşmak.
Çırılçıplak kalana dek.
Ama bile bile bu kabustan uyanamazsın.

Kader kadar inançsız olduğumu düşünüyorum bazen.
Ya da bütün nankörlüklerimi
Sırt çantamda taşıyorum.

Seferi olmak, peşin ödenmiş af demekti.
Bu,
Hayatın kurşun geçirmez yeleğe kavuşması için yeterdi.
Hayır hayır !
Bu,
Korkularından kaçmaktan başka bir şey değildi.