Burkalı Yokluğunu Sarındım

Üstüme burkalı yokluğun kapaklanmış
gözlerimse ışıltısız fenerler
tek ana karalı tarafımın
temsil hakkı onlarda.
Tenimden silinmiş kokunu
yatağımın belgeleri saklamakta.
Kapılar kapanırken, umutlar
bir dalla daha kopar yüz takvimimden.
kan çizikleri kara suların
cilt astarından akmakta.

Yalnızlık kumsalında denizle vurulmuşum,
her noktam dönüşüne çıpa salmış nöbette.
Dönmeyeceğini bilse umudum
önce o çullanacak sevda başlı çiçeğine.
Dönmede bitsin beynimde çalan son kırbeşliğin
kara plaklara kazınmış umutsuzluğumda.

07ocak10