Buruk Çizgiler

Odamın kuzeye bakan duvarı üstünde şimdi ömür
batan güneşte gölgelerin boyumu geçtiğinden habersiz
ve dize varmış denizde yüzümü alıp gidiyor dalgalar

bu yatak darağacım
mumdan yapılmış itiraflar sökmek isteyen.

Hâlbuki her diriye düşmandır bu aynalar
bir kopya koymuş yerime uzak bir yerlerden
bana bu oyunu eden

bu sararmış yüzde hayale dalan sokaklardadır
işte benim hayat hikayem.

Gölgeler bir merdiven kurmuş buruşan ellerimden
çalmış yol yorgunu ömrümü kül rengine eriyen ay
ve yer altına çağıran kımıldanışlar var

buraya diyor
bulutlarda asılı kalmış gibi bu çizgiler.

Ey kam
bu cüceler olmasaydı dizleri bükük
aydınlıkta kalsaydı yalanlarıyla bu asık yüzlü kişiler

ve birbirimizin yüzüne bakacak zaman bulsaydık eğer
vakti gelmeden.