Burukluğuma Taç/gözyaşlarından

İliklerim donuyor
dökülen damlalar
ince bedenimi tütsülüyor
her dokunuşu buruklaştırıyor içimi
ve kimse sezmiyordu
herkesin içinde bir telaş
gözlerin
yine dolunay misali doldurmuştu gözlerimi
yağmur ağlatıyordu kendini
ağlattırıyordu sana
bir melodi vuruyordu derinden
hüzün saatinin sona çaldığı sıra
kimse farkında değildi
ölüm vuruşları yüreğimin
şimdi
gözlerin düşüyor yüreğime
her silüetinden
yanıyor kıvrımlarım
seninle gezdiğimiz saatler
bir durakta yapyalnız
solgun yapraklar üzerinde
gençliğimi yürüttüğüm kaldırımlarda
hangi ücraya düştü ki gözlerim
hala aramakta ellerini
bir fren duyuyorum şimdi
eski heyecanlarımıza dem
gitsek artık diyorum
tutup elinden
kaçıyoruz görünmezlere
yıldızlardan süslenmiş sanki gözlerim
sen misin görünen bana
yoksa ağlamak çok mu yakışıyor bana
hala...