Büstsüz Ayrılıklar Şehri
Vagon vagon yalnızlık içim.
Haydarpaşa'da son istasyon kalabalığı.
Rasimpaşa'da ayrılık seremonisi
Ve Anadolu yakasında beyaz bir ruj lekesi.
Kimse inandıramadı beni çığlığına,
Bilerek gittin ön sevişmeli pulman vagonlarında.
Ki bilirdim son çanı vurunca Üsküdar'ın sazına
Bir ağlamak gelirdi içimden,
Küser giderdim Kadıköy'ün üstsüz burnuna...
Ne bir nefes, ne bir endam seni o son çarpışımda
Yüzen balıklar kaydı eteklerinden benden sonra...
Lakin kelimelere giydirilen kostümler çağrışımların oluşumuna derin bir işlevsellik kazandırıyor..En üst mertebede kendine özgü bir dil, yepyeni biçimlerle yepyeni kalıba giren sözcükler öylesi bir hayranlıkla okutuyor ki kendini, .. tebrk ve selamlarımla..