Bütün Dilekler Kendini Denize Vurmuştu

yar !
şiirlerin sultanı gönülleri efkarından geçen
sevgi şerbetinden aşk pınarından su içenin
sadakatın dolu dizgin merhametine kadar
yağmura kara dolu yağdıran dağ yamaçlarına
girdiğin yollardan kaybolan sürgünlerin ahına
engebeli patika yolarına koyulan uçurumlu yoların
heybetli dağ yamaçlarına dizginlerin akibetinden
ister kaçışın olsun
düşermisin dönermisin bilmem
bu dünyanın mahşerine dünyalık olsada
yaptığımıza biçtiğimizı
ne almışız acıyıda tatlıyıda zehirini içmişiz...
yüreğe sığmayan yaralarına dertlerimize katmışız tenhalarda
*_*
ak güvercinlere
bir yürek aşkında isyana dururuz
feryadlar semaya el avuç açılır
her kahroluşlarda
yaralı yüreğe
umuda

dostluklar yalan sevgiler talan
bir rüyamıydı
dağ mıydı çölmüydü
bilmem
tek bildiğim dikili taşın heybetli görüntüsü
düşündüren dağları ovaları bakan yüzü
kayalıklar arasında tek bir ağaç görüntüsü
dallarına dualarla süslenmış renkli görünen

kim görse yakından geçmesi dilek tutması
dilek yağmuru üzerinden geçen sulara bırakırdı
sel yağmurları nehirlere akardı
bütün dualı sular denizlere akmıştı

bütün dilekler kendini denize vurmuştu

her şey ağaç altında başlamıştı
sevgi duvarın yürek sızısı

tövbenin tövbesi
esirliğin esrinden kurtuluşuna aklar düşer
suların gri görünmesi kadar
ak saçlar gönüllere iz bırakmıştı

ve takatım yokken
haykırışları yüreğime naz eyler
yaralarını bir çırpıda yüreğine sarmalar
dermansız yarayı dermanlı beze sarar
zorlu ama emin sevdalara k/oyuldu.

17 Haziran. 11- Freidorf