Büyüdük

Avuçlarımızı gıdıklayan çocukluğumuz vardı
Mavi entarili göğün altında
Bezden bebeklerimizi beleyip ninniler söylerken
Anneliği tadardık
Munzur'un yamaçlarında
Rüzgârla yarışırdık
Toprağımıza benzerdi tenimiz
Esmerdi gülüşlerimiz
Asi ve dikti duruşumuz
Ondan olsa gerek
Adamlığımızdan sual olunmaz




Dost sırtımızdan vurdukça
Gülüşlerimizde öfke gizledik
Görmezden geldik
Ama
Unutmadık
Namerde yandaş
Zalime yoldaş olmadık
Ondandır
Damarları kamçılayan kanımızın deli oluşu
Atalarımıza
Ve
Coğrafyamıza benzedik




Dokunaklı türküler dinlerken
Kan gülleri taktık bağrımıza
Alıştık
Acı kadehlerini devirmeye
Sevgilinin elinden zehir içerken
Sarhoş olmayı da bildik
Gülmeyi de
Ağlamayı da öğrendik
Feleğin çemberinden geçerken
Güneşe de sevdalandık
Gün oldu
Ağustosta üşüdük
Mutluluğun dudaklarından da öptük
Adına yaşamak denirse
Yaşadık işte
Hesapsız
Kitapsız
Büyüdük