Büyük Boşlukta
Kendime varmak için, ne çöller aşıyorum...
Beynime isyan eden bir yürek taşıyorum.
Gülmek, ağlamak kadar yalın değil duygular,
Ben, sılamın bağrında, gurbeti yaşıyorum...
Yaşamak, kâh bir tutku, kâh isyan...Tam bir zikzak...
Dışım, bana yabancı, içim, dışıma uzak...
Her doğan gün, her soluk, bana kurulmuş tuzak,
Bir kara delikte mi, nerdeyim, şaşıyorum...
Sığda yüzen ne görür, derine dalmak gerek,
Kaybedip, her kayıptan bir öğüt almak gerek...
Var oluşun sırrını, gerçeği bulmak gerek
Biliyorum, giderek, haddimi aşıyorum.
Kendim, çözemediğim bilmeceler içinde,
Sonuca varılmayan düşünceler içinde...
Bir cümle kuramadan, yoz heceler içinde
Kayan her yıldızda ben, sona ulaşıyorum....
Ünal Beşkese
Limana doğru yaklaşan görkemli bir geminin
sessiz sessiz zuladan kürekleri çekerken
denizle özdeşleşen yüreğinden suya dökülen katreleri yandı
şafağın entarisinde...
kıskandı güneş hiç açmadı gözlerini
lakin susmadı bülbüller bu konçertoyu
sonsuzluğa dek fısıldadılar adını şairin adını !
Çok güzel, keyif verici.. Kutluyorum Ünal Bey..👍
çok mükemmel sözler hocam çok kıymetli sözler bunlar benim açımdan kutlarım üstat saygılarımla👍