Büyük Kırıntılar Bırakır Bütün Hayaller

Hayata renkleri katıyorum.
Renksizliğinden can alıyor bir parça
Ve yeni renklerle donatıyorum hayalleri
Yaşanabilir kılmak için bu sessizliği


Korkuyorum, sadece
Kalabalığım benim, yanlızlığım herkesinmiş gibi
Onca umutlara açtığım dünyamın eşsiz renklerini
Ne kimse duysun istiyorum ne kimse görsün.



Konuşmuyorum kimseyle
Anlaşılmak istemiyorum kendimce
Her bakışın dokusunda yeni bir renk kayboluyor
içimden.
Bir dolusu sökülüyor hayallerimden
Parçalanıp gidiyor umutlarım, hüzünlerimden.



Renkleri ve kağıtları bir arada tutamıyorum.
Onca renk deniyorum, bir kağıda uyduramıyorum.
Onca kağıt biriktiriyorum, bir hayata sığdıramıyorum.



Her rengin izini taşıyan dağınık kağıtlar biriktiriyorum.
Hayallerimi yazıyorum sayfalarca
Sığdıramıyorum.
Dağılıyor, dağıtıyor hüzün.
Yazıyorum.
Sadece yazıyorum konuşmadan

Kimse duymadan anlatıyorum.
Kimse görmeden, yaşıyorum


Her uyandığımda renklerle doğuyorum.
Her yeniden doğmak isteyişimde, bir parça ölüyorum.
Korkuyorum.
Ve artık bir hayale gözümü yumuşum
Siyah beyaz bitsin istemiyorum.