Büyülü Kentin Emanet Çocukları

Soğuk bir Marmara şafağında
Solmuş suratlarınızı çizmişti rüzgar
Morarmıştı parmaklarınız
Yırtılmış çoraplarınız
Rengi ağarmış mantolarınız
Omuzlarınıza iki beden büyük gelen hayatlarınız...
Kör,sağır,dilsizdi,umutlarınız
Sur diplerinde köprü altlarındaydı taştan yataklarınız...
Siyah beyaz ekrandan görmüştüm sizi
Hafızamdan silemedim, kara gözlerinizi
Çok oldu İstanbul'u terk edeli
Sormaya korkuyorum, büyülü kentin emanet çocukları
Hala oradamısınız?