Büyümek

Ondört yaşında bindim o ilk gemiye
Ne de pembe görünüyordu hayat
İlk fırtınada diz çöktüm ve
Anladım işte başlıyor hakikat
Kara uzaklarda kaldı ve ben sandım
Bu uçsuz bucaksız denizin hakimiyim artık
Bir dalga yutunca beni anladım
Binlerce anahtar sadece bir sandık
Özledim sonra karayı ama bunun dönüşü yok
Nefesim kalmadı; çıkmaya çalıştım
ama deniz çok derin;
Birden saplandı göğsüme acı vemeyen bir ok
Yüzdüm yorulana kadar ama akmıyor artık terim
Hani böyle değildi küçük olmak çok zordu;
Karadan gözükmüyormuş denizin altındaki ordu...