Büyümek İçin

Unutmak gerekir
Unutmak değil de belki
Hiç yoktan vazgeçmek,
Hayallerimizden.
Hayallerimizden feragat etmek gerek
Büyürken?

Ortasından koparıp
İçlerine dilekler sıkıştırdığımız
Türkçe defterimizden uçakların
Artık düştüğü zamana
Her şeyini yitirdiği, düşüp;
Umutlarını kaybettiği an'a geldiğimizi bilmek
Artık kanatlarına asılıp gidemeyeceğimizi anlamak.
Uçarak gittiği o ufkun tükendiğini, zamanla?

Belki de hiç unutmamak zaten
Ama vazgeçmek eskilerinden
Doktor ya da mühendis,
Beyaz atlı ya da uzun sarı saçlılardan?
Dünyayı kurtarma heveslerinden de
Ve her birinin yerine yeniden,
Yenilerini koymak.
Doktor olmak yerine
Bir memur hasta hanede?
En azıyla mutlu olmasını bilmek
En iyisinden mutlu olmak

Ya aşk,
Ey aşka dair hayaller!
Mümkün mü sizden birinden vazgeçmek
mümkün mü edilen yeminleri
açılan elleri unutmak, semaya
mümkün mü şişen gözelerin
akıp gittiği çizgileri yoksaymak
Okurken, okunurken
Satır satır her sonbaharlı havada?
Yenisini koymak gerek ya işte
Bundan sebep değiştirmek gerek belki de aşkın adını
Yeni bir uçak yapmak beyaz, çizgisiz bir kâğıtla
En azından sizden bir parçaya adamak
En iyisinden mutlu bir adam olmak