Büyümek Sancısı

Büyüyorum...

Dokundukça yüreğim,
vefadan yoksun yüreklere.
Çarptıkça adeta,
ete kana bürünmüş taşlara.
Nasırlaşıyor yüreğim,
için için kanıyorum
ve
bileğleniyor yüreğimin dili,
keskinleşiyorum.

Sinesinde sevda kokan her cümleye,
küfrederek başlıyorum.
Ömrümün en güzel yıllarını,
bir gülüşe feda etmemeyi
öğreniyorum.
Yılların tekrarı yok.
Ömrüm yitip gidiyor belki
ama olsun.
Ham ve titrek yüreğimi,
acıların koynunda
olgunlaştırıyorum.
Ve

Büyüyorum...