Büyürsün Çocuk

düşün ki
devasa bir çınarım
bu kadim topraklarda
sessizce boy vermişim

yaşarım çoğul acılarımla
ömrümü yerlere sermişim...

gün görmüş gövdemde
asırlık hasretliğim sürer
gönlümün kuytularında
gömülü sırlarıyla birer birer
aşklarımla yitip gitmişim...

yanarım, içimde bin bir türlü dert
dayanırım hayata yaşlı yapraklarımla
taşırım halkalarımda zamanı
mutlu yarınlara
artık bitsin diye zulmet...

köklerim, alır başını gider
gölgemde uyuyan çocukların hayalleriyle
mavi ışıltılı bir pınar gözesinden
süzülür iki yaka arasına doğru
çağlayıp akar sıcak denizlere...

dokunsan gövdeme büyürsün çocuk!

bir dalım Avrupa'ya uzar kıvrıla büküle
dilini sevdiğim kıvırcık dilli Urumeli'ne
yürekten akıp gelen yanık sevda türküleri ile

bir dalım uzak Asya'ya sarkar
aşkın ve ihanetin
ve güneşin
ve merhametin sıcak memleketine...

dokunsan gövdeme büyürsün çocuk!

ne rüzgarlar gördüm
saçım başım tarumar
ne yağmurlarla ıslandım
yüzüm gözüm sitemkar
mazinin izlerini taşıyan
bir yoldur ruhum
içimde bir yerlerde hala
bitmeyen çocuksu saflığım var...

günü geldi
kazındı aşklar tenime
yazıldı macerası
silinmemek üzere yüreğime
günü geldi
ne kavgalar
ne yangınlar yaşadım
direndim zalimin zulmüne

düşün ki
devasa bir çınarım

yaşarım, içim dışım İstanbul...

dokunsan gövdeme büyürsün çocuk!