Büyüyemedik

hayatımın son demlerını yasıyorum artık
bir elimde geriye bırakacagım sana yazdıgım mektubum
bie elimde ise içime son kez cektıgım sıgaram
yere düşen bır kar tanesi kadar hafifim artık
sonbaharda ağaçda sallanan bir yaprak kadar titriyorum şimdi
hep yalanlarla büyüdük
belkide hep bu yüzden kactık korktuk hayattan
bize hiçbirzaman hayatın dogrularını güzelliklerini göstermediler
biz hep yalan yanlısı bıldık
hep çirkefler içinde büyüdük
hani büyüdük diyoruz yaa belkıde büyüyemedik büyülendik
hani bir rüya görürsün yaa hıc uyanmak istemezsın uyandırırlar
biz hep kabus gördük
hiç uyandırılmadık
biz masallarla büyümedik
biz hiçbir zaman hayatı tozpembe göremedik
hani kelebeklerin yasayacagı tek bır gun vardır yaa
bi umutla beklerler o gunu
tek bı gun yasamak ıcın
bız hep ölümü istedik....