Büyüyen Ölü(mü)m

Aşk'ın defolu çıktığını anlayınca,
Ayrılık nakaratlarıyla "Biz" defolmuştu,
Defnolmuştu!

Ayazına kanmış,
Yanmış...!
Yanılmış özüm!
Bekaretini kaybetmişcesine mazlumdu.

Git/gelmemelerinle solmuş gönül,
Müebbet bekleyişlere mahkumdu.

"Bekle" deyip verilen sözler,
Dönmeyişinle yarınlar karşısında mahcuptu.

Katli vacipti!
Seviyorumlu cümlelerimse, "Yar Kıyımı"nda maktûldü.

Amansızdı bu sevda,
Öyle ki diri diri gömülmesi de makbuldü.

Gömüldü!
"Ölü" büyüten bu şehirde,
Senden bana sadece yalnızlık ödüldü.