Büyü(y)(t)eceğim..
Nasıl olsa büyüyeceğim geçecek bu yüzümdeki yara bere..
Fotoğraflarıma inat belki biraz daha mutlu belki de daha solgun görüneceğim..
Ama elbet büyüyeceğim..
Küçüklüğümden gözlerime kaçan tozları gerekirse bir çırpıda akıtarak,
Dünlerime de bahane bulmakta ustalaşarak..
Bir martı kanadında unutulmuş kum tanesi kadar...
Büyüyeceğim..
Sevmek daha çok sevilmezken güzeldi ya hani eskiden
Eskilere ders verircesine sevileceğim büyürken..
Bahçelerden derin bir nefes elma kokusunu çekerken içime
Sığmayacak sevinçlerim..
Büyüyeceğim..
Kimine göre boyum uzayacak,kimine göre çirkinleşeceğim..
Ama yüzüme her bir çizginin katacağı lezzet kadar,
Her bir kır çiçeğinin yaprağına düşen su damlası kadar,
Yarını bekleyemeyen çocuklarına hikaye okuyan annenin sabrı kadar,,
Ve senin bana hiç öğretemediğin kadar,,
Büyüyeceğim..
Peki sen de bir gün örnek olabilecek kadar
Adam olabilecek kadar
Hala sevilmeye layık bir yanını ispatlayana kadar..
Gidebilecek misin ??
Büyüdükçe göreceksin yaşamın yüzünü
Ama
Büyümekte acele etme...
Güzeldi kutlarım.
Çok Teşekkür ederim değerli yorumunuza.. 🙂
Son satirdaki soru karsi tarafi iyice bir dusunceye iten tarzdandi....
Harika 👍👍👍