Buz Gibi Bir Şiir

Aylardan Mayıs,
Bahar ayının sonu,
Yaz ayının başı sayılır,
Havalar sıcak.

Ama ben buz gibiyim,
Kalbim,bedenim ve ellerim,
Ve anlamsız bakan gözlerim,
Buz gibi,
Yazın sıcaklığı ısıtmaya yetmiyor beni.

Buz gibiyim şimdi ben,
Tıpkı bir ölü gibi.
Çok üşüyorum şimdi ben,
Sen burdan gittiğinden beri.

İsterse Dünya dursun birden,
Sen yoksan,burda duramam ki ben,
Hiç mi olanak yoktu sanki,
Gelemezmisin buraya yeniden?

Güneş ısıtamaz beni senin yokluğunda,
Ama sen varken güneşe gerek yok aslında,
Ben ısınırım senin yanında,
Olsak bile kutuplarda.

Buz kesmiş sözlerimi,
Kimse konıuşturamıyor artık beni,
Senin gittiğin günden beri,
Lâl oldum ben sanki.

Sana en ihtiyacım olduğu anda,
Ama yoksun şuan yanımda.
Hani demiştin ya sen bana;
Ara ihtiyacın olduğunda.

Arayamam,yapamam.
Bir daha senle konuşamam.
Adını duyunca bitiyorken,
Sesini duymaya dayanamam.

Güneş söndü gözümde,
O gün sen gittiğinde,
Kara bulutlar çöktü,
Bu kimsesiz gönlüme.

Buz gibiyim hâlâ,
Ama kalbim çalışıyor galiba!
Şu yarım kalan aklımla,
Bütün şiirlerim sana...

05/2008