Buz Prensesi

Çocukluğumda koca bir sığınaktın
Hüzünlü olduğumda koşarak saklandığım
Ellerimde toprak kokusu
Oynadığım..Ellerimde ufaladığım
Suda yüzen bir gemiydin
Biner uzak yerlere yüzerdim..Süzülür gibiydim


Büyüdüm..Daha sonra ayçiçeğim oldun
Hep güneşe bakardın...
Ben hiç orda, güneşin olarak doğmadım
Karanlıklarındaydım...Karanlığımdın
Başını öne eğdiğinde korkar
Ağlardım...
Uzak yerlere süzülür
Karanlığa koşardım!


Yıllarımı yalnızlığımdan çekinerek
Karanlıklarda boğularak geçirdim
Oralı olmadın...
Ben hep hicran yağmurlarında ıslandım
Duymadın,korktum,yok oldum
Ben o soğuklarında üşürken
Üstüme bir palto olup beni sarmadın
Ağladım güzel kız...
Yalnızlığa ağladım



Sana doğru koşarken hep düştüm
Oysa hep süzülür gibiydim
Uçarak sana gelirdim mecazsız!
Her düşüşümde ellerim kanar
Bacaklarım parçalanırdı
Ağlamadım...
Sana her yaklaşışımda uzak yerlere gönderdin
Beni... Kayboldum
Karanlıklarında hapsoldum...
Hapishanem oldun tutsak kaldım sensizliğimde
Her sensizlik bir umut oldu gözlerimde



Yıllar geçti usandım...
Biliyordum ki gittiğim hiç bir yerde doğmayacak
Hiç bir karanlığımda görmeyeceğim bir güneştin
Yıllarca usanmadan sevdiğim bir buz prensesiydin
Bense bunu yıllar sonra kabullendim
Hiç bir zaman sahip olamayacağım o mücevheri
Yıllar üstünden geçince sevmekten vazgeçtim!