Buzul Çağı

buzul çağı...

bir kış sabahı
ayaz düştüyse saçına
buz mavisi bir ten
ve kristal kaşlar
altında kahve rengi gözlerin
ve donmuşsa yaşlar
ağlama artık
vakit gitme vaktidir...

saniyeler akmaz
vakit duraklar
titremiyor ellerin
buzuldan parmaklar
ayağın nerede, ayağın kayıp
kulağında uzak tınılar
ağır ağır seker kalbin
ve kanın yavaşlar
tatlı bir rüya çağırır seni
aklında kokusu güzel günlerin,
aklında çocuklar
ha gayret, dayan
dayan ama
gözkapağın ağırdır
üzerinde ağrılar
olmaz artık, olmayacak
kapandı tüm kapılar
ve yollarında karlar
kilidi kırılmış
ve elinde bir anahtar, ama
neye yarar, neye yarar
dönüş yok
geriye kalan, uzatmalar...

bir kış sabahı
ürperipte yatağında
uyanırsan bir başına
arama beni, çağırma
yakıp ateşini acıların
seyret ve ısın!
közlerinde tüter buğusu
közlerinde hatıralar..
sayma sakın
kaç bahar var vuslata
sayma, henüz erken
henüz vaktin var...

25.11.2011