Cadde

Ne kadar düşünce var ise
henüz vücut bulamamış
hepsini saklıyorum, beynimde, kalbimde
zamanı değil elmalar olmamış..

Ne zaman anladıysam
Büyüklerin yaşımı neden sorduklarını..
O zaman vazgeçtim hayallerimden.

Onların geçtiği yollardan geçtim,
Çiçekler ezdim, çocuklar ağlattım
Bağırıp çağırdım, kırıp döktüm
Çok yaprak kopardım dalından
Olmamış elma yaprakları..
Çok defa yüzüm kızardı,
Bir tek kızarmayan elmalardı.

Arkamda bıraktığım yıllarla kavgalıyım
Gelecekle davalı, şimdiyle ahbabım.
Hayal alıntıları yapıyorum hayatıma
Her birini yaşıyorum tek tek,
Yaşanmayanları biriktiriyorum
En güzeli de istediğim zaman atıyorum onları..
Benim için değeri olmayan, ışık saçmayan madeni paralar onlar.
Parayla alınıp, parayla satılırlar..



Hayal sahipleriyle boş sohbetler ediyordum,
Evvelden bir cadde vardı, hep orayı düşlerdik,
Orada bir gün düşlerdik.
Orada bir aile, bir araba ve de para düşlerdik.

Şimdi, orda yaşlarını sorarım küçük çocukların..
Elimde sigaram yanar, rüzgar çıkarsa saklarım bitmesin diye
Kollarım yorgun, sırtımda bağlıyorum ellerimi,
Kaçan trenlerden bahsediyorum, baksınlar diye öküzler,
'bizden geçti' li cümleler kuruyorum.
Ne çare, ille de treni kendileri görmek isterler.
Kimi deneyim, kimi tecrübe,
Kimi nasihat, kimi işkence der.

O cadde hala ışıldaklarla örtülü, pasparlak,
Hayallerimi besleyen değirmenini kaybetmiş,
Ne var ki, değirmende nehrini terk etmiş.
Ben, tek başıma, kendimle beraber kalmışım,
Nehirlere, yeşilliklere aldanmış, kendimi kandırmışım.

Hani, o aile, o araba, o para vardı ya,
Hepsinin önünden geçip, sondaki çıkmaz sokağa dalmışım.




İşte, şimdi ne zaman geçsem o caddeden,
Bir ağrı girip boynumdan aşağı iner
Ne zaman yarın olsa, bugüne kızar,
Düne söverim ben.


Şişli, 29.03.10