Cadı Kazanı

Duygulara zincir vurdu aklımız
Gülücüklere maske oldu yüzler
Bu nasıl nazdır ki;
Yılları yedi bitirdi
Arpa boyu kaldı sevdamız.

Haydi ses ver sesime
Yoksa anlayacaklar diye
Dökeceğiz içimize her şeyi
Küfesini yüklemişken acıyı
Ne yapabilir ki beynimiz.

Çıkış yok, içindeyiz,
Olmayanı varsayacaklar,
Günahı onlar işleyecekler,
Dilsiz kalan sevdayı,
Cadı diye yakacaklar,
Boşa gidecek cezamız.

Ama olsun, yazımız bu;
Belki de yükselirken göğe alevimiz,
Kanatlanıp uçarken görecekler
Ne masum gidiyor bak ruhumuz..

Hangi ateş yakabilir bizi?
Sen, büyüsündesin sevginin,
Bense, yüreğinin içinde,
Sevdamıza alev işlemez.

30.06.1999-10.09.2008

arka plan:
Cadı kazanı kaynıyor, şiirlerde ateş var, suç ve ceza oluşmak üzere,
Hangisi daha güzel; kalması mı gizemli gönülde, yoksa saçılması mı coşkuyla dillerde?
Sorgulayalım ve güzelini ve doğrusunu bulalım....
Saygılarımla.