Çağ Hasta

Kervancılar yolda ayak sürüdü

Yaylaları kara duman bürüdü

Derelerden kirli sular yürüdü,

Yağmur hasta toprak hasta dağ hasta.

Kalem gibi kaşlar gözleri kara

Kırıldı kollarım vücudum yara

Çaresi bulunmaz düşünce dara,

Üzüm hasta yaprak hasta bağ hasta.

Bazen dile gelir şu yüce dağlar

Analar kucakta yavruya ağlar

Şifayı bekliyor hastalar sağlar,

Kadın hasta çocuk hasta sağ hasta.

Bahçede güllerin renkleri solmuş

Her tarafa sanki sinekler dolmuş

Çobanlar kırlarda otları yolmuş,

Koyun hasta kuzu hasta yağ hasta.

Bekledim mevsimi baharlar gelmez

Küçükler büyüğün kıymetin bilmez

DOĞANAY'ın buna yüzleri gülmez,

Günler hasta yıllar hasta çağ hasta.