Çağ Yangını Büsbütün...

Ruhum gözlerinde gezinmekte
Tekme yedikçe düşlerim
Kırık bir sesle
Kırgınlığım akar derinlerime...








Gözlerin bağdaş kurmuş
Gittiğim her yere...
Sen kuytularında nefes nefese koştuğum
İncir çekirdeğine sığmayan telaşımdın belki
Belki de
Gizli tebessümlerim
Sessiz gözyaşlarımın sebebidir...








Ben ıslak gözlerle
Duyguyu tavan yapan
Benden bile aciz bir fon eşliğinde karalama yapıyorum
Sana seni anlatıyorum
Sensiz kalan sessizlikte
Yok olma telaşıyla...







Gün aşırı hüküm koyar
Gözlerin yüreğime
Ve sen az öncesinde
An kadar yakınımdım...
Ve ben her yeni güne yenik düştüğüm senle
Avunuyorum...





İçimdeki çocuksun
Sesinde boğulur özlemlerim
Yitik yanısın sılamın
Masumiyetimsin
Telaşsız günlerimde...
Orada
Kal
Hep...
Özlem/le/sizce ...







Yüksek bir kaldırımın
Anlamsız boşluğuna takılıp düşmek gibidir,
Ya da
Düşüverecekmiş duygusuyla içinin boşalması gibidir
Se/s/nsizlik...






Elleri zorba
Elleri titrek
Elleri günahkâr
Ellerinde boğulur vakitlerim
Seni bana anımsattıkça...







Çağ yangını büsbütün korktuğum
Seni kaybetmekten...
Sana seni yazıyorum
Ben,
Virgülsüz yaşamımı
Seninle noktaladım...
Düşün hele...