Çağlayan

Bakma öle hırçın göründüğüme

İçimde gökkuşağının bütün renkleri kaplamış organlarımı..

Kahpe kader bu sefer elin elimdeyken yazmaya başlamış satırlarını..

Parmaklarımın ahmakça şaşkınlığını maruz gör,

Ellerim ellerine ne zamandır hasret.

Dün yıktığın hasret ağaçları birer birer ardımdan devrilmeye başladı..

Huzur topladık seninle küçük bir çocuk gibi,

Elimizin değdiği her yere bulaşmış olmasından hiç korkmayarak..

Olmaz denen rüyalara, seni şahit göstererek başımı yastığa koydum.

Ve biliyorum ki; yaşadıklarımız gerçek kelimesini defalarca zikretme vaktiydi.

İlle de yağmura mı dokunmak gerekir ıslaklığı öğrenmek için.

Avuçlarına dolan çağlayan yetti bana..