Çağrı

Gel
Filizlenen sevdamın suyunu
Dök, sendedir ilacı dallarımın

Nefesinle ser ruhuma, huyunu
Budur çaresi masum hallerimin

Bulur nasıl olsa bir yolunu
Uzanır tutarsa ellerin, ellerimin

Gel
Özlemim, baharlarımın gülü
Bak çöldedir gönüldeki serabın

Özlü sözlerin mihraba düşmüş teli
Çalınır, içimde ne zamandır eserlerin

Öyle bir yanmış ki söylenen dili
Söyleyebilsem, ruhu dökülür sözlerin

Gel
Ne zamandır seslenir gönül katından
Ah göremez yarsız önünü, sonunu

Ferman eyleyen sevda kervanından
Bahar zanneder bulduğu çölünü

Düşmüş yüreğine halsizliğinden
Uyur da, ölür de, bulmuşken mezarını

Gel
Seni çağıran, selidir gözlerimin
Toprakta filizlenen, gülüdür suyunun
Yüreği düşen, dalıdır ellerimin

Şu insan kalabalığında titreyen
Yüreğime gel