Çakıl Taşı

alınan kadarlarım vardı
Yenik düşmüş öz güvenim vardı yanımda
kimse yoktu sadece ben vardım
herkes vardı ben yoktum belki

Cezalandırmısmıydım kendimi
Ödülümü almaya mı gidiyordum
Kimse bilmiyourdu bende dahil
Kimse sormuyordu zaten neden gittigi mi

Yanlızlıgın kumsalında tek cakıl tasıydım
birisi gelsin denize atsın die bekledim
Ömrüm boyunca özgürlük mutluluk karsımdaydı
Martıların gülüşü, dalgaların haykırısları beni çekiyordu

Ama gidemiyorum işte
çabalıyorum hala aynı yerdeyim
ve ne kadar cabalasamda sonuca varamayacagım
biri gelip beni oraya atmadıkca burdayım
Gidemeyecegim mutluluk denizinee...