Çakma Mutasyon

Yalnızlık, mutasyonun en soyut örneği...




Sahil, çakma helga suretleriyle...
içlerine fazla sarı kaçmış koca gözler gibi bakıyordu.
Kıyısında şamatası, hüznümün
bir de omurilik salgını.
Hıçkırıklarımı, pazılarıma saklamasından doğan
seyirmeleri
bir seyahat turu zanneden padişah şarlatanı
ellerini uzatır bıyıkları arasından

Mütemadiyen!
derim...
...mütemadiyen sigarası bitmiştir.
Ve tüm şekerli kokuların sonu ekşimektir...
Çocukken, çok tatlıydım
öyle ki yanaklarımda ekmek içleri
gidip gelirdi.
Rehin alınmış erzak gibi dururken ellerimle
o çelik kalede...
Onun beş para etmez zamanlarında
İki esmer ağacın işvesine düştü tenim,
Itırgandı, ısırdı.
Sanmadık hiç, harflerin değişebilir olacağını
bir kelimeye vardığında.
Meğer orası onların,
bayrağı taşıdığı yermiş!

Sahil,
çakma bando takımlarının beyazıyla
toza verdi rengini,
ve ilk kez bakabildim maviye
öyle diri, kahve çürüğü renklerimin içine
düş'en
iğne ucu kadardı ela...
derimin griliğini sorun
sorun boğazımdaki iniltiye
arş-ı alâdan tanıdığım ellerini...

ellerin ki
bir cezaevinden gelen, ilk ve son mektup!
kuleye asılmış, yarım ç'anın kulaklarıma yakışık alması
oysaki ben iris değilim
kanatsız topuklarım!
tutabileceğim yerlere iliştirebilmek böyle,
boy atma hevesi gibi görünmese...
çabasına zencefil ve bal alaşımı dökmezdi,
nezleli gözlerim!

iki sahte vapur, iki sahte Athena...
iyi bir savaşçı olamadığım için üzgünüm!
Vapura binerken vuruldum
ve sağ kolum, kafası kopmuş bir balık oldu.
Kurbağa olmasını dilerdim
ya da kertenkele
kör oldu
yenilenmedi...

Suya attığımda kendimi,
asla benim olmadı yeniden...