Ç/alınmış Aşk

*Bizi öldürmeyen şeyler, bizi güçlü kılar.

Nietzsche*

Aşk derin yara almaksa
Ve devanın eli uzaksa sana
Çırpınışın yırtmıyorsa bulutlanmış karanlığı
Sevda sandalı kaburgalarıyla kıyıya vurmuşsa
Kara hüznün geçit vermiyorsa aydınlığa
Çözümsüz dirayetin boşa çabalıyorsa yüreğinle
Umuda tutunmaya mecal bulamışsan
Kuyruğunu beyaz beyaz sallayan bilinmezlik
İpini kaderinle yapacaklarına bağlamıştır aşk

Beyninde siren sesleri çalarken
Gücün tükenmişliği ağaran saçlar arenasına
Çıkarmışsa seni tekilliğine
Güvensizlik esir etmişse insan yanını
Geçmişten miras alıp dünde kalan aklını
Yarına deyip kovaladığın sevgili hayali
Kayar üstüne devrildiğin sahil kumları gibi
Efkar çöreklenince gözlerine kanlı
Anlarsın yalnızken aşk cefalı
Ve bilerek acıyla ladesleşmekse aşk

Ve sevda aynı dalın iki karanfil çiçeği gibi
Büktüğünde boynunu aspirin kokulu suda
hapsedilmişlik duygusu dayanılmaz olunca
Sevgilinin solgun duran vedası üstüne
Tozlanmasın diye atılacak çarşafını bekler aşk

Sonrası fırtına ertesidir ya hani
Ölümüne dingin ölümüne sessiz
Yüreğin yaralı ama yaşayacağı bilirsin
Teşhis mantığından
Unutulmamak için unuttun sende
Biraz direnç biraz da zaman kırıkları teninde
Yaşarsın d/olacaklarla kefen cebinde bekler aşk

Bir şey değişmiş sende unutulan
Ve adına tecrübe dedikleri
Ç/alınmış hata lüksünle
Artık hayatında yanlış seçimlere yer yok
Ve seni seveni sevmek olmalıdır aşk


Basra'ya.... 01nisan10