Çalınmış Bir Şiir Gibiyim

Yokluğunun ertesi sabahıydı,

Gün yüzüme sessizliği doğuruyordu 

Penceredeki kuşlar sensizliği konuşuyordu 

Sensiz güne başlamak nasıl bir şeydi 

İlk defa bu kadar derin hissediyordum. 

Koca şehrin kalabalığı içinde terk edilmiş çocuk gibiyim 

Adres bilmiyorum

Yol bilmiyorum 

Sensizlik nasıl bir şey onuda bilmiyorum

Terk edilmiş şehir 

Susuz bir tarla 

Kansız bir damar gibi

Anlayacağın sensiz,yapraksız bir ağaç gibi yüzüm..

Kayboldum..

Kaybettim suretimi 

Varlığımın nedenini unuttum.

Çalınmış bir şiirim gibiyim

Evet,evet 

Çalınmış bir şiir

Yazanın değil 

İmzayı atanın şiiri.. 

Tozlu rafta okunmamış bir kitap,

Bir aşkın en rezil cümlesiyim ben..

Yine kanıyor yaram 

Sitemkar 

Yorgunluktan yere düşen gölgem,

Mecalsiz umutlarım

Ölümden öte sen 

...

Dahası yok

Serinliğe hasret yaşıyorum işte

Neyse 

Uykusuz kaldı cümlelerim 

Kapatın ışıkları 

Yıldızlar düşecek yoksa!