Cam Ruh
Gözlerin bir sahil kasabasıydı sanki
Evsiz barksız hissetmezdim bakışlarında
Bir telaşa kapılmak korkumda
Bin sana kaçtım sanırdım
Kalbin bir yarımadaydı sanki
Saklandıkça kendimi orada bulmak isterdim
Kaybetmek korkumda
Sende kayboldum zannederdim
Akustik gitarların veremli tellerinde
Kan tükürdü fon ayrılığım
Yokluğun bir deniz sanki
Yüzmeyi bilsem de boğuldum
Cankurtaran canımı kurtaramadı ama
Cam kurtaran kalbin
kurtardı cam ruhumu
Sanki, sankiye benziyor gibisin
Bir yerlerden seveceğim sanki yine yeniden seni
Cam ruhumun kırık penceresinden...
epeydir bir konu karalamıyorum. kendimden kaça kaça aldığım kilolar var tabağımda. o tabağı ben itekliyorum biri yeniden önüme sürüyor. sonra da hadi bakalım yemelisin onları diyor. bu bir çeşit kaçmamın tanımı bence. şiir güzel. gecenin bu vaktinde yağmursuz bir saatte çıt çıkmazken okumak iyi oldu...