Cama Vuran Kırgın Sesler

Ne zaman ki
cama vuran kırgın bir ses duysam
Kalp hizamda buluşuyor kasırgalar...


Yağmurlu bir kasvet var bu akşam demlikte.
Masamda yarım bardak soğumuş çay
ve gecenin derinliğinde içime çektikçe parlayan
kül tablasına başını yaslamış son sigaram,uyuyor.


Rüzgar
hep aynı şeyleri fısıldamaktan yorulmadı asla...
İhanetinle süslediğin
Çığlık dolu gecelerin uğultsunu
bardak bardak doldur dedi...
doldurdum kulaklarıma,en deminden !


Hıncımı almak için türkürdüm defalarca
Onu da utandırdım kendimden...
yetişemezdi sırılsıklam yalanlara...
İçimde batık bir geminin yosun tutmuş kamarasından başka
Zigon sehpanın üzerinde duran o son hediye,o son hatıran
Son sahteliğini,son oyunun perde arkasını
gözüme gözüme sokuyor gece...
Sen,başka yastıklarda terlerken karanlıkta göz göze
Ben,bu şehrin tüm sokaklarını kurşundan geçiriyorum...
Adını bilen herkes kan pıhtısı oluşturuyor beynimde.
Panzehiri intikam olan,nefretle...

Dudaklarında bana ait olmayan,bir değil
bin öpücüğün adıyla...
leş gibi kokuttun nefesini.


Tramvalar geç değil !
adı sen olan akrebin
tam on ikiden vuruşu geç değil...
en az bir kaç dakika...
En fazla bir kaç gün kalır
katilin suçu akılda...
Avuçlarına yaktığı kınayla
Beyaz gelinliğine yakışır,
Alnında puantiyeli kara lekeler nasılsa...