Camdan Bulut Kesikleri

Karakalemle resmediyorum hayatımı,
Masamda renklileri varken.
Bıktığımda içimin karanlığından,
Zorla götürüp elimi kalemlerimin renklilerine,
Nekadar umut büyüttüysem sana en yeşilinden,
Üzerinden çiçeklerini de eksik etmeden
Buduyorum şimdi karakalemimle,
Yeniden yeşermesini de beklemiyorum...

Çünkü bu bahar da bitti,
Camdan bulutlardan düşen yağmurların kesiklerini iyileştiremeden.

İyi etmek için yaralarımı,
Yüreğimin sesini dinlemeye kalktığımda,
Belli belirsiz duyuyorum sesini
Çok uzak bana...
Her nekadar yaksan da canımı,
İstemesem de yeşermesini umutlarımın,
Korkuyorum...
Ya ağzına kadar yağmur dolu camdan bulutlarla,
Gelmezsen gelecek bahar...


s.c