Çamur Sürsem Geçer Mi?

eski topraktı dedem.
o yüzden midir bilmem;
hep BÜYÜK harfle konuşurdu kelimeleri,
bakması bile naralı gelirdi adama..

çocuktuk daha,
yaşım çocuktu ama;
içim çok şey söylüyordu
yeni başlamıştım şiirlere,
kanayan şiirlerim vardı;
eski toprak kokardı o da dedem gibi..

yaşım çocuktu ki
hiç sigara içmemiştim daha.
çamur sürerdik,
ısırgan otunun dağladığına.
çok düşündüm, çok sonradan
çamur sürsem diner miydi
yüreğimin ağrısı?

donardı hep,
zemheri oldumu
filizleri baharın.
durun gitmeyin:
ama ben bahardım daha,
ben bahardım,
ben filiz,
gözyaşım niyeydi?
ısırgan dağlasaydı tek,
dedem çamur sürerdi
eski topraktan, geçerdi.

yeşil yosun kokulu
rutubetli evlerin
kuytusunda geçti çocukluğum;
ben bir sabahı severdim,
birde baharı...
ha bir de bütün insanları,
dedemi severdim en çok,
en çok annemi, babamı severdim,
kardeşlerimi severdim ne çok...

yaşım çocuktu,
yokluk nedir bilirdim
adını şeker koymuştum köpeğimin;
ben de olmayan şeyin adını ona koymuştum,
hep var olsun diye;
adı şekerdi, ölümü acı...

çok baharlar eskittim ardından,
biriktirdim, gözlerimden akan yağmurların
yürek yakan feryatlarını...
bilirim, acıyı katık ederdi babam;
kuru ekmeğe yoldaş olsun diye
don yağına kavrulmuştu hayaller...
ne çok semalar gördüm ömrümde ben:
çocukleyin eskittiğim baharlar gibi olmadı,
ne çok şiirler döküldü içimden:
kaybettim bütün varlığını yoklukların,
şeker de artık acıydı bana,
yokluğun sancıydı be baba,
dedem de yoktu artık yanımda...

gittin, bir elveda demeden,
gittin, çocuktum be baba,
yaşım çocuktu;
babam yoktu...

oysa, ne baharlarım olacaktı,
sevdiğim şarkılarım,
şiirler yazacaktım belki;
sen yine okuyacaktın,
sevdiğim olacaktı yine,
yine benim üşüyecekti ellerim,
yine benim şekerim olmayacaktı,
dedem de yok artık;
belki yine olmayacaktı...
elimizi dağlayan ısırgan,
gün gelip
her derde deva olacaktı,
ben liseyi bitirip yine adam olacaktım.
oysa çocuktum yokluğunda
gittiğinde bir çocuk!

yine de kırgın değilim hayata;
hiç bir şeye,
hiç kimseye,
yine şiirler dökülür benden;
gündüzden geceye.
yine sevmem şeker:i
çocukken, adını acı koymadık mı,
gözyaşımın rengini kırmızıya boyamadık mı baba?
yine de kırgın değilim yağan yağmura,
içtiğim şekersiz çaya..
acıyor bedenim artık; her bahar,
her zemheri...

yaşım da çocuk değil artık
yürüyorum diyardan diyara
yine ağlıyor bak gözlerim
acıyor yüreğim yine yokluğuna
dedeme sorsana:
çamur sürsem geçer mi?


not: bir fotoğrafa şiir yazmak 2013/3