Çamurla Oynuyor Bir Çocuk

ağaçlar arasından geçiyor gölgeler
saat ikindiye yakın güneş kavruk ışıklarıyla yürüyor
kurumuş dudaklarıyla besmele çekiyor tarlada işçiler
bir çocuk çamurla oynuyor ufak elleriyle
dünyanın en zengini en mesudu en fakiri
yaşı beş altı yedi ...
umut ışıkları yanıyor göz bebeklerinde
çay molası tarla yüzünde
mutluluk türküleri ile gölgelikler mesken
oturmuş çayını yudumluyor huzur
hafifden soluk alıyor rüzgar ve herkes bir oh çekiyor derinden
bir çocuk onuyor çamurla
kendi umutlarındaki insan oluyor
annesinin alınterini siliyor pamuk elleriyle
öpüyor gül yanaklarından
bir dünyada yaşıyor kendine özel
kendisinin, kendisi ile büyüttüğü
saat akşama yakın indiriyor kepenkleri
ve başka tarlalara bırakıyor içinde büyüttüğü herşeyi
bir çocuk çamurla oynuyor ufak pamuk elleriyle
hem annesinin terini siliyor hem öpüyor yanaklarından
bir dünya oluşturuyor kendi kapitalistliğinde farkında olmadan
istediği kişlerle büyütüyor umutlarını
besmeleyle çıkıyor bu akşam tarladan ...