Can Benim

Yüzün karelerle geçerken,
Bir gölgeyim kimsenin göremediği,
Sevda sızgıtı bedenim.
Yine tenimi dişleyor yalnızlık
Sensizliğime sarılıyorum
Terk ettiğin bedenime
Yuva kurdu göçmen acılar
Düşler geçidinde gözlerimden,
Gidiyor benden senli dünler,
Gök kubbemden unutulmuşluğa.
Sabah meltemimdi nefesin,
Yangın düşlerle uyandığımda.
Batık düşlerle çekilince diplere
Asıldı güşüncelerim geçmiş kiplere
Yok akreple yelkovanın arası

Suretinin son halinin kabartısı
Direniyor inatla son kalesinde
Gönülde çentikleri var ayrılığın
Daha nasıl çiziliirki özlem harflere.
Duvara karşı konuşmak gibi .
Kendi ekonun düşük desibellerini duymak
Sevgilinin kadife dokunuşlarından kutuplarca uzak
Keşke yaşanmadan ölmese duygular
Kahır etmek ayrılığa sabır yokluğuna
Sığmaz gönüle bu paydaşmayan yük
Bak sevdam kadar özlemim de büyük

Desem bu ayrılıktır ayrılık
Duyar mısın mısralarımın feryadını?
Bu yüzden yalnızlığın boğazından yakalayıp
Sevdamla, aşkımla, umutla,
Çabayla öldüreceğim.
Servi uzununa benzer nidalarım
Sert esen poyrazımdır yokluğun
Sen duymasan da aşkım!!!
Efkârımı dumana,
Hasreti yokluğuna,
Anlatamaya kifayetsizim.
Karanlık söndürürken sevda harelerimi,
Bir mum eriğinde yanan iplik benim.
Gönül dağının dik yamaçlarından
Çığların önüne kattığı adam benim.
Gönlümü gül yaprağı diye
Yollarına döken can benim