Can Pazarında, Can Dostu Olunca (hikayenin Şiiri)

Beklerken
........ Terminalde otobüsü
Omzuna bir el dokundu
....Hafifçe
Dönüp baktı
?Tanıdın mı?? dedi, gülümseyerek
Karşısında
Fiziğiyle çökmüş bir adam.
Hiç yabancı değildi bakışları
Konuşurken, hatırladı birden
Yıllar önce, onu gölden
Ölümden kurtaran
... Can dostuydu
...Yanında duran.
Okul bitmiş... Ayrılmış
... Gitmişti oradan
O ise aramış...
......Üzülmüş, bulamadığından.
Yine bir tesadüfle
........ O bulmuştu, kendisini.
Utandı birden
...... Hayırsızlığından
................ Aramadığından

Konuşurken
Bir dilenci geldi yanlarına... Açtı ellerini
?Ramazan günü hayrına? deyip, çıkardı
.... Cebindeki üç kuruşunu
......Verdi
....... Kardeş payı yapar gibi
.... İyi mi, kötü mü bilmeden
Kendisi, bir şey veremeden
......Bakakaldı, can dostuna
Sonra oturdular, konuştular;
....... Geçmişten
........... Bugünden
............ Gelecekten

Evlenmiş
Bir oğlu olmuş,
Koymuş, can dostunun adını
Utanmıştı, insanlığından
O, unutmuştu
.........Adını bile
............. Nedense

Boyacılık yapıyormuş
...Bazense karın tokluğuna
..... Ne iş olursa, koşarmış
...... Aç kalmamak için.
Bıkmadan
...Yılmadan
....... Küsmeden
...........Hayata bağlı kalmış
.............................Çalışarak

Anonsla kalktılar yerlerinden
Tesadüfle
...... Aynı otobüsle gideceklerdi Ankara'ya

Otobüste
......... Yanlarındakine rica ettiler
............Yer değiştiler
Oturdular beraber
.......... Konuştular
.................. Akıllarına ne gelirse

Bir an geldi
Cehenneme döndü ortalık
Kamyonla kafa kafaya girmiş
...... Devrilmişti, koca otobüs.
Ortalık can pazarına dönmüştü
Çığlık çığlığa bağıran
.....yalvaran
.................. Kadın, çoluk çocuk sesleri
....Kaplamıştı,etrafı bir korku çemberi.
Tırmanmış
..... Kırık bir pencereden
...........Çıkmıştı yol kenarına

Birden
Can dostu geldi aklına.
O olsa, böyle yapar mıydı?
Bırakıp gider miydi onu
Yeniden, otobüse koştu
Yarı baygın yatıyordu dostu
Onu görünce, gülümsedi birden.
?İyi misin dostum?? dedi, kendi haline bakmadan
İçi cız etti birden
O haldeyken bile
....Onu düşünüyordu
?Haydi dostum? dedi, bu sefer o
?Çıkıyoruz otobüsten dışarı?
Bütün gücüyle kucakladı, çıkardı.


Dışarıda
Dolunayın ışığı vuruyordu yeryüzüne
Kamyonun farları yanıyordu hala
Bazıları, bagajları karıştırıyordu
Yardım etmek yerine
Gözü takıldı birine
Otobüsün muaviniydi, sanki çantaları karıştıran
O yaralılar arasından
Fırsatçılığı düşünen
Vicdansızlar vardı.
Düşünecek zaman yoktu şimdi
Yardım edecek insanlar lazımdı.
Etrafa bir yanık kokusu yayıldı
Korkuyla, daha da hızlandı, dostuyla.
Yola çıktıklarında, bir patlama oldu
Ortalık
Sanki savaş alanına dönmüştü
Bu sefer
..... Ne çığlık sesleri
..........Ne de fırsatçılar vardı etrafta

Yoldan geçenler
........Durdular, götürdüler,
Acilde
Göz kapaklarını zorlayarak açtığında
Aradı dostunu
Göremedi
Doktorlar, hemşireler çevresinde.
Kendine geldiğinde
Öğrendi ki
......kan kaybından kaybetmişti
.........Tek dostunu
Suçladı kendini, kurtaramadığı için
O olsaydı
.......Kanından kan verir
........... Canından can verirdi, dostu için.
Utandı birden, insanlığından
Kalmamıştı artık geriye, utanacak olsa da yüzü
Gözleri doldu birden, oturup ağladı
.....Saatlerce
........ Sessizce
Teselli etmedi kimse, gelip de
Dost olamadığı, dostu da yoktu yanında
Bir acı saplandı birden, göğsüne
Yıkıldı...
Kıvrandı...
Kimse yoktu etrafta
Sonradan gelenler, fark ettiğinde
O, çoktan gitmişti
...........Dostunun yanına...

Cengiz ÇETİK?13.10.2006- Finike