Can Yanıkları

Can yanıkları sardı şehrin dörtbir yanını
Keskin,acımasız bir koku,
Hissedenin ciğerine dokunan cinsten...

Canı yanananın yüreği değilde
Ciğeri yanıyordu çünkü
Kokusu yürekten,acısı ciğerindendi...

Şehr-i alem hüzne dayadı sırtını bu kokuyla
Umutlar,hayaller körfeze bırakılmış
Yürekler bir bir ateşe verilmişti adeta.

Şehir alev alev yanıyordu da
Gören yoktu...
Gözler kör,diller lal olmuştu,
Sözler bir bir veto yemişti yüreğin derininden.

Şimdi tüm sokaklar;
Aşkın amadesi olmuş...
Birbirine düşen iki yürek yüzünden
Şehir küskün kalmış kendine
Aşkın gülen yüzü hiç 'merhaba'diyememiş ki
Şehrin gölgesinden...