Cana Hasret Canım

Ah ben ne aldanmışım, yanmışım,
Cemalinin şirinliğine kanmışım.
Kendimi ızdırap çukurlarına salmışım,
Ben hep tenden yanaymışım.

Şirin olmak yetmezmiş, ruhu ayan etmeye,
Can, teni ayan edermiş her daim.

Ten peşinde koşmak nafile,
Sükût eder de ten sonraları.
Can dillenir, idrakince şekillenir.
Ya hepsinden kötü, ya da iyidir.

Can ararım, kendi canıma katacak,
Cana hasret canım, ikiyken bir olacak.