Çanakkale

Bu vatan bizim, bu vatan benim:

Sabahtan akşama durmamacasına
Adım, adım dolaştık Gelibolu Yarımadası'nı
Topçu tabyaları, siperler, siperler;
Anıtlar ve şehitlikler!

İnsan olan nasıl hüzünlenmez?

İnsan olan, bir karış bile olsa
Toprağına nasıl hıyanetlik eder
Para için, uşak olmak için?

Önemli değildi benim için
Törensel sıra sıra dizilmiş kabirler
Önünde arkasında, sağında solunda
Boynu bükük gerçek kabirler varken!

Oracıkta, omuz omuza savaştığı arkadaşları;
gözyaşlarıyla, dualarıyla gömmüşlerdi onları.

Diz çöktüm hıçkırıklarla ağladım;
Şehitlerimiz için, yüzünü bile görmediğim
Kabrini bile bulamadığım amcam için
Dua ettim yüreğimden fışkıran isyanlarla..

Yarımada burnunun hemen sağındaki
Yeni ay misali güzelim koyda, mavi sularda
İngiliz'in ve uşaklarının çıkartma yaptığı koyda
Yüzdüm, yüzdüm; İngiliz'e inat, emperyalistlere,
Uşaklarına, işbirlikçilerine inat yüzdüm, yüzdüm..

Bağırıyordum gökyüzüne, tüm dünyaya:
Bu topraklar; dağlar, taşlar; bu deniz bizim
Haydi yağdırın toplarınızı, mermilerinizi..

Ben, bu topraklarda şehit olup yatan
Emir Ahmet oğlu Süleyman Efendi'nin oğlu
Mustafa'nın yeğeni, Mustafa Erkan'ım!

Haydi yağdırın toplarınızı, mermilerinizi..
Bu topraklar, bu deniz, bu gökyüzü bizim!

Akşam oldu.. Kilitbahir'de boğazın mavi suları
önce kızıllaştı, sonra her yer laciverde döndü.
Tabyanın yanı başında karımla, oğlumla
Rakı içiyorum ve şerefe kaldırıyorum kadehimi..

Ulusumun şerefine, Mustafa Kemal'in şerefine!

Bu topraklar bizim, bu topraklar benim;
Çoğu çocuk yaştaki yüz elli bin şehidimiz
Dedem, amcam ve Mustafa Kemal
Emanet ettiler bize, emanet ettiler bana!

Ben de oğluma, torunlarıma emanet edeceğim
Bu toprakları, bu denizi, bu gökyüzünü..

Onlar bizim kutsal emanetlerimiz!


Kaynak: "Kırmızı Değirmen" Şiirler, Cinius Yayınları