Çanakkale

Yıl 1915.Mart'ın 18'i.Her yerde acı, gözyaşı, çığlık var. Analar yüreklerinde acıları, sırtında cepheye cephaneleri taşıyor. Aslan Mehmetçik canını veriyor, bu milleti düşmana teslim etmiyor...

Bir çığlık duyuyorum bombaların ardından
Bu düşman gürültüsü, asker sesi değil
Ağlayan anaların haykırışı
Bağırıyor yüreği yanan eş, dost, karı, koca
Vuruldun ciğerim, yandı yüreğim
Akıttılar ay yıldıza bulanmış kanını toprağa
Denizler taşmış anaların gözyaşlarından
Binler, on binler gidiyor bu diyardan
Göğsünden vurulmuş, yerde uzanan
Ah! Benim evladım, vatanımın evladı
Bu genç bedenini nasıl taşıyacak tabutlar
Yürekler kan ağlar, içimize akar
Kırılmış her yanımız, ruh bedenden ayrılmış
Duyduğum acının sesi, yakıyor gözlerimi
Tutuyor Mehmetçik vatanı için verdiği sözlerini
Düşmanı geçirmiyor bu şanlı vatana
Bedenini teslim ediyor kara toprağa
Ağlama anam şehit oldu senin oğlun
O ölmedi, asla ölmeyecek
Bu vatan hiçbir zaman bölünmeyecek
Üzülme gözü yaşlı kız
Elbet kavuşacaksın sevdiğine
O, bu milletin yüreğinde
Yaşıyor hâlâ vatan sevgisiyle
Haykırıyor gözleri millet aşkını
Bir bayrak birleştiriyor, dökülen kanlarını...

Şehitlerimizin ruhu şad olsun...