Cancağızım.........

Ayırmaz gözlerini her dem yollarda,
İçinde kırık buruk sancılar her ağladıkça
Ya sabır çekiyor parmaklarıyla...



Alışmış yüreği gama tasaya
Her gün gördüğü serçe kuşları
Dost dediği arkadaşları
Yüzü çizgi çizgi
Yıllar yollara yer açmış gibi





Oysa yalnız
Eski tozlu sandığında
Eskimeye yüz tutmuş resimler arasında
Eline aldığı her resim
Acısıyla tazelenen
Ninemin suratında
Nemli ıslak bir duruş




Sevgili eşi hayat sırdaşı
Şimdi koynunda yatıyordu toprağın ..
Diline takıldı ikisine ait aşk şarkısı
Ah çekti geçmişe dönük...
Umudu tüketmiş, hayaller sönük...




Yüreği keder dolu, ağıt oyalı
Yasına dayanmış ninem
Efkâr boyalı evin
Evlat hikâyeymiş
Oğul yalan
Ölse de edecekler malını talan





Ya sabır çekiyor ninem,
Eşine sesleniyor
Yine yalnızım
Kaç bahar geçti
Sözüm söz sana
Az kaldı
Kollarına varmağa
Az kaldı
Cancağızım
Cananın olmaya az kaldı...