Cancağızım

yoksul yüreğim,
fakir , kurak,aklına ne gelirse senden uzak,
sensiz; çöller gibi yüreğim...
özledim,
birşeyler paylaşmayı özledim ,nefesinin buhusunu,
bir meyvenin yarısını bölüşmek gibi,
bir sırrımı vermek gibi,
firtınalardan yarabere içinde çıkıp yaralarıma dokunman gibi,
paylaşmak gibi herşeyi, yatağın bir köşesini,
özledim...
aklına gelebilecek herşeyi ,birşey dışında;
yüreğim tamamen senin,
kimsenin ,ben dahil,
hiç kimsenin,sen hariç...
pe ki ya sen kimsin?
kimsin sen ?!
kadın!
daha ana olmamış,doğurgan,
pamuk tenli , gözü gözüme değmemiş...
ben fakirim,
gözün hiç beni kesmemiş...
acizim, hiç seninle tanışmamış ,
hiç konuşmamışım...
bi çakmak çakısı gibi yakınım,
yanan bir kağıdın dumanı kadar savruk, uzak...
çay kaşığının çınlamasını duyacak kadar yakın,
bir masada çay içemeyecek kadar uzak...
şimdi saat beş ;
ben hala sana hasret ,
sen yelkovan zamanda kaçmaktasın,
ben akrep yine ağır adımlarla peşinde.
sen savurgan yanım ,
ben hantal adam,
peki bu ne şimdi ,
merhaba diyebilecek kadar cesaret gerekli serime...
yine nafile namazları kadın eyvallah...
kusura bakma yine ,
seviyorum seni be,
seviyorum...