Canı/m

Hep hırpaladın bu canı/m

Sen yara açtıkça yaram kanadı

Bir sen severdin kanatmayı birde kör Salih

Haydi, o kördü sen görendin yıktın canı/m

En çok sahiden sen kimi severdin

Nefreti kin gütmeyi kaşlarını eğmeyi mi söyle

Nasıl yaşardın gülmeden böyle iyi ki çatlamadın

Gerçi sen çatlamayı da bilmezsin hiç sevmedin

Hep kıyında yürüdüm uçurumlara düştüm

Peşinde olduğumu bilir uçurum kenarında gezerdin

Yüreğinin hırçın denizlerinde yüzerken zor kurtuldum

Hırçınlığı sana güzellik tacı diye mi taktılar böylesine

Senin yüreğinde varsa bir asi türküsü bende kükreyen

Feleğin gözü kör olsun aslanı kediye boğdurur

Kanatlarının altına sığınmaya razıydım kabul etmedin

Meltem esintileriyle esen egzotik adalara attım kendimi

Artık ne sen varsın ne düşüncelerim aklımı boşalttım

Mehmet Aluç-Gülveren

(yıktın canı canım şeklinde okunursa anlaşılır)

(Hırpaladın bu canı canım şeklinde okunursa anlaşılır)