Canim Aciyor...

yalınayak dolaşıyorum gözlerindeki kenti
üzerime sen kokulu ceketimi giyiyorum
rengarenk bir sabaha uyanmışım yine
üşürüm sanıyorum ama üşümüyorum
yokluğun çöküyor bedenime içim sızlıyor
ellerime kırıntıları dökülüyor yalnızlığın
nasılsa güneş batar,açılırım yıldızlara diyorum
kendim bile kendimi bulamıyor,usulca kayboluyorum

açılıyorum yokluğunda varlığına
kıyıya vuran her dalga yavaş yavaş seni uzaklaştırıyor
içimden haykırmak geliyor kendimi avutuyorum
sonra zamana karışıp bende seninle yokoluyorum

tupturuncu oluyor herşey anıları hatırlarken
kendime akşamdan kalmış soğuk bir sevdayı ısıtıyorum
buz gibi olmuş içim,titriyor için için
eski bir sevdanın dalını uzatıyorum hüzne
sessizlik sarıyor yüreğimin aşk yanını
tanıdık bir ilkbahara sarılıyorum
esir kalmış gönlüm en güzel hayallere
cesaretimi askılıktan hiç indirmiyorum
izi kalmış gülüşlerinin,gülüşlerinle yürüyorum

vurulmuş bedenim gözlerinin renginden
adına dersimin dört ayrı dağından kurşunlar yağdırıyorum
hiç gitmesem bile sana geliyorum yağmurlarla
şehre hükümdar,sana kul köle oluyorum

istemiyorum yıldızlarla aynı geceyi paylaşmak
kum olup serpilmek istiyorum ayaklarına
aç kollarını eyy yüreği aşk dolu yar
puslanmış sabahlarımdan güneşler getirdim sana
lüzumsuz değildir bütün yaşananlar
anlasana işte vurulmuşum ben sana

nasıl gülsün yüzüm sensiz
leylasız dünyayı mecnun neylesin
kırılmış kanatlarım,odam hep sensiz
rıhtımsız limanı gemi neylesin...