Canım İstanbul

Söyle...
Rakı değil mi ki boğazın akıntısına kapılan?
Kadın değil mi ki altından oltalara takılan?
Şimdi sen misin beni günahkar yapan yada
Ben miyim seni günaha mekan yapan?
Sokul yanıma sokul
Canım İstanbul
Dokun dudaklarıma uyandır beni uykumdan
Vazgeçir sana olan tutkumdan.
Söyle..
Değişsem...
Değişsen...
Yıldızlı geceleri seyredip
Çiçeklerin kokusuyla uyuyabilsem.
Kuşların sesine ağacın gölgesine
Yuvam diyebilsem.
Atların sırtında
Rüzgarı geçebilsem.
Hayal mi dersin?
Elindemi sanır insan
Güzel bir kadının çirkin makyajı gibi
Öfkeli bulutlar siler çehreni.
Unutulur arsız azgın insan
Tekrar kaplar çiçekler bedeni.
Affeder misin o zaman beni?
Şimdi senden uzakta
Gece...
Ve gecenin şefkati sessizliğe
Dayanamam ki ben sensizliğe
Sokul yanıma sokul
Canım İstanbul