Canımda Nöbet Tutanım

Cam kırıkları batıyorken ayağıma
düşlerim yırtık
düşlerim sökük
onca sözün yokluğu
ve
dili süslü insanlardan bıkmışken
kazanmaya çalışıyorum kaybettiklerimi
belki de kazanmaya çalışıyordum seni




Bazen bir şarkı kalemime ilham verirken
bazen ise sadece bir isim
uykusuz geceler
ve ya
yüzümdeki yastık izi




Bir sabah uyandığımda
şakakların tetikliyordu dudaklarımı
utangaç güneş gülümsüyordu
sen bendensin
kirpik uçlarımıza kadar benziyoruz aslında
ikimizinde geceleri karanlık
ve
aynı gökyüzünde nefes alıyoruz
zaten şiirimin yüzü de sensin
adı da
canımda nöbet tutanımda




Nefessiz yaşamaya ant içiyorken
nefesim demiyorum sana
aldığım nefesi geri veriyorum her defasında
yaktığım sigarayı bitiriyorum
yada nasıl desem
baktığım gökyüzü bile kararıyor,maviye çalarken düşlerim
o yüzden nefesim demiyorum sana
hecelerden zincir kurmuyorum
sadece ölüm diyorum
çünkü bir tek son ölümde
gerisi yalan..




Biliyor musun en masum halim uyurken
dağınık oluyor saçlarım
en çok uyurken seviyorum kendimi
uyurken seviyorum herkesi
daha saf, daha temiz, daha sakin oluyoruz
daha çok suskun
daha dün oluyoruz bugüne başlamadan
daha dün oluyorsun
çünkü bugünde hatırlamak istemiyorum seni
bugün sevmiyorum seni
ben
......seni
............dünde seviyorum !